با نیروهای گروهان به کمین رفته بودیم. پاسبخش هم نداشتیم. از پست نگهبانی تا سنگرها حدود سیصدمتر فاصله بود. وقتی شخصی به سنگر نگهبانی می رفت از آن جا که می دانست نگهبانی بعدی کیست، سیمی را به پای او می بست هنگامی که ساعت نگهبانی خودش تمام می شد سیم را می کشید و به این طریق او را بیدار می کرد.
البته این کار شب ها انجام می شد در طول روز نیز به همان سیم قوطی خالی را وصل و در سنگر اجتماعی آویزان می کردند.
نگهبان هر وقت مورد خاصی می دید می خواست پیامی بدهد سیم را می کشید و با به صدا درآمدن قوطی بچه ها به سراغش می رفتند.