بررسي تاثير آموزش خود امدادي و دگر امدادي بر پرسنل نظامی
چکيده اهداف: آموزش و تسلط کامل رزمندگان در امدادرسانی به خود و ديگر همرزمان يکی از مؤثرترين روشها برای بالا بردن ايمنی رزمندگان در عملياتهای نظامی است. اين پژوهش با هدف «بررسی تأثير آموزش خود امدادی و دگر امدادی به دو روش سخنرانی و بستهی نرمافزار چند رسانهای بر ميزان عملکرد پرسنل نظامي» انجام شد.
روشها: در اين مطالعهی نيمه تجربی، شصت نفر از پرسنل نظامی از گردانهای رزم منتخب شهر تهران و مشهد، در سال 1389 مورد بررسی قرار گرفتند. نمونهها به دو گرو سی نفره به صورت تصادفی تقسيم شدند و تحت دو شيوهی آموزش سخنرانی و بستهی نرمافزاری چند رسانهای قرار گرفتند و در انتها عملکرد پايوران دو گروه با آزمون عملی ساختار دار بالينی بررسی شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری ناپارامتريک و نرمافزار SPSS15 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافتهها: در ايستگاههای « کنترل علايم حياتی » ، « روش حمل مجروح » ، « بانداژ سر » و « رفع آلودگی و مراقبت در حملات بيولوژيک »، در دو گروه مورد مطالعه تفاوت معنيداری مشاهده نشد (05/0 (p> . ولی در ايستگاههای « احيای قلبی و ريوی » ، « اقدامات اوليه در سوختگی چشم » و « آتل بندی » نتايج نشاندهندهی تفاوت معنيدار آماری با استفاده از آمار يومن ويتنی بود (001/0 > p ). در ايستگاه « کنترل خونريزی » نتايج گروه سخنرانی بهتر از گروه نرمافزار بود (05/0 (p< .
نتيجهگيری: با توجه به مؤثرتر بودن نرمافزار چندرسانهای در بعضی از ايستگاهها به خصوص احيای قلبی ريوی و با در نظر داشتن محدوديتهای استفاده از روش سخنرانی، گسترش استفاده از نرمافزار چندرسانهای در آموزش خودامدادی و دگرامدادی توصيه ميشود.