منورهای پرتاب شده در شب جهت شناسایی و نوع تحرک نیروها و جابه جایی جنگ افزار به کار می رفت و دیده بان ها آن ها را گراگیری می کردند. با یک منور تمام نیروها به سمت آن تیراندازی می کردند. بهترین نمود این مسئله هدف گیری منور با ضدهوایی برای نشان دادن مهارت در سرنگونی هواپیماها در شب بود. غافل از آن که دشمن اطلاعات لازم را در توانایی و استعداد قوا و جنگ افزار محاسبه کرده بود.
از این رو نیروهای ما که گاهی گلوله ی کافی هم برای جنگیدن نداشتند از سر ناچاری دست به ابتکار می زدند و با استفاده از فیزیک بالن، شمع های نورانی را به فضا می فرستادند تا بدین وسیله به مقصود خود برسند.