آموزش نظامی

آسیب هایی که مین های ضدنفر پس از پایان مخاصمات نظامی بر افراد غیر نظامی ؛بویزه کودکان وارد می نمود باعث گردیده که جمعی از کشورها درفکر محدود کردن و منع استفاده از مین های زمینی ضدنفربیافتندو سرانجام در سال 1997 میلادی مواردی را کورد تایید قرار دادند که به کنوانسیون اتاوا معروف گردید.

در این کنواسیون کشورهای امضاء کننده بر منع بکارگیری مین های ضدنفر،انهدام ذخایر مین های ضدنفر،جلوگیری از گسترش،تولید،فروش یا انتقالبصورت مستقیم و غیر مستقیم تاکید نمودند.

تاکنون 158 کشوربه این کنوانسیون پیوسته اند.

کشورهای ارمنستان،اذربایجان،بحرین،برمه،چین،کوبا،مصر،میکرونزی،فنلاند،گرجستان،هند،ایران،اسراییل،قزاقستان،قرقیزستان،لائوس،لبنان،لیبی،مغولستان،مراکش،نپال،کره شمالی،کره جنوبی،عمان،پاکستان،روسیه،عربستان سعودی،سنگاپور،سومالی،سریلانکا،سوریه، تونگا،تویالا،ایالات متحده امریکا،امارات متحده عربی،ازبکستان و ویتنام تاکنون به این کنوانسیون نپیوسته اند.

قدرتهای بزرگ مانند چین ،امریکا، روسیه مین را  نوعی جنگ افزار مانند سایر سلاحها می دانند.

از بین همسایگان ایران تنها کشورهای عراق، افغانستان و کویت  عضو کنوانسیون اتاوا هستند.

کشورهای دارای رتبه اول و دوم الودگی به مین در جهان یعنی مصر و ایران عضو این کنوانسیون نیستند که جای تعجب دارد.

معاهده اتاوا مین های ضدتانک ؛که دارای قدرت انفجاری بیشتری هستند،را شامل تحریم ها نمی داند.