پژوهشگران هلندی در بزاق انسان تركیبی را شناسایی كرده‌اند كه در ترمیم زخم تاثیر چشمگیری دارد. در مطالعات گذشته ثابت شده بود هیستاتین که یك پروتئین كوچك موجود در بزاق است نقش مهمی در از بین بردن باكتری‌های دهان دارد. در تحقیقات اخیر این دانشمندان دریافتند كه تركیب فوق در ترمیم و بهبود زخم‌ها موثر بوده و حتی روند بهبود تسریع می‌کند.

نتیجه این تحقیق امید تازه‌ای برای افراد دارای زخم‌های مزمن همانند زخمهای دیابتی، سوختگی و آسیبهای عروقی اندام می‌باشد.

محققان معتقدند نتایج این تحقیق نه تنها به این پرسش بیولوژیك پاسخ می‌دهد كه چرا حیوانات زخمهایشان را لیس می‌زنند بلكه هم چنین توجیه می‌كند كه چرا زخم‌هایی كه داخل دهان بروز می‌كنند در مقایسه با زخم‌های روی پوست و استخوانها زودتر بهبود پیدا می كنند.

از طرف دیگر این مطالعه هم چنین ما را به سمتی هدایت می‌كند كه به دنبال بهره گیری از بزاق در جهت تولید دارویی جدید برای ترمیم زخمها باشیم.