در بالستیک نهایی درباره تاثیرات اصابت گلوله بر هدف و بررسی می شود ، این مطلب که اصولا مبحثی نظامی است به شرکت کنندگان در تمرینات و مسابقات تیراندازی و یا کسانی که گهگاه مبادرت به تیراندازی تفریحی می کنند ، مربوط نمی شود. لیکن شکارچیانی هم که مایلند شکار را بنا به اصول اخلاقی ، به سرعت و با روشی انسانی از پای درآورند و در عین حال از انهدام بی رویه و غیر ضروری گوشت شکار اجتناب ورزند ، می بایستی در این زمینه بررسی کافی داشته باشند ، البته در مورد شکار حیوانات خطرناک ، مانند خرس گریزلی ، خرس قطبی ، شیر ، پلنگ ، گاو وحشی آفریقایی و امثال آن ها ، تنها توان کشتار اسلحه مطرح است و مساله هدر رفتن گوشت در نظر گرفته نمی شود. برای مشخص کردن میزان اصابت گلوله و یا به عبارتی دیگر توان کشتار گلوله ، واژه انرژی بکار می رود که برحسب فوت - پاوند اندازه گیری می شود. یک فوت پاوند انرژی برابر است با انرژی لازم برای حرکت دادن یک جسم یک پاوندی به مسافت یک پا. پس اگر بگوییم یکصد فوت پاوند است ، معنایش این است که این گلوله به یک جسم صد پاوندی اصابت می کند ، آن را به اندازه یک پا به عقب می راند. البته به شرطی است که گلوله نتواند به درون آن جسم نفوذ کند ، جسم بر اثر ضربه گلوله تغییر شکل نیابد و عامل اصطکاک نیز مانع این حرکت نباشد. چنانچه در مورد سرعت پرواز بیان شد ، انرژی گلوله نیز با دور شدن گلوله از دهانه لوله کاهش می یابد. انرژی یا توان کشتاری که در لحظه اصابت به هدف ایجاد می شود ، نتیجه ترکیبی از این عوامل است : وزن ، شکل ، نوع و سرعت پرواز گلوله. گلوله های مخصوص شکار به گونه ای ساخته شده اند که به محض اصابت به هدف سرشان بسط می یابد و به همین سبب موجب وارد شدن صدمه بیشتر به نسوج گشته و ایجاد شوک می کنند. سر این گلوله ها معمولا سربی و در بعضی موارد سرب میان تهی یا نقره ای بازشو است. گلوله سر سربی معمولا در بقیه قسمت ها دارای غلافی مسی است. این ساختار سبب می شود که وقتی سر سربی گلوله به هدف اصابت کند ، به صورت قارچی درآید و قطر گلوله در پاره ای موارد به دو برابر قطر اولیه افزایش می یابد
ممکن است این سوال به ذهن خطور کند که با توجه به اینکه تا حد امکان بایستی سعی بر این باشد که گوشت شکار بیهوده هدر نرود ، پس چرا باید گلوله را به گونه ای ساخت که دارای حداکثر توان کشتار باشد؟ پاسخ این است که هدر نرفتن گوشت ، در درجه دوم اهمییت قرار دارد. مهمترین مساله در شکار این است که اصابت گلوله بتواند باعث مرگ فوری حیوان گردد و شکار نتواند پس از تیر خوردن بگریزد ، در گوشه ای دور از دسترس شکارچی پنهان شود ، پس از تحمل درد و رنج فراوان بمیرد و حسرت خوردن گوشت لذیذ خود را به دل شکارچی پریشان حال بگذارد. در اینجا لازم است بگویم ، مهمترین عاملی که در موفقیت شکارچی و کشتن فوری و بی درد و رنج شکار موثر است ، درست نشاندن تیر به هدف و دقت تیر است. اگر تیراندازی دقیق نباشد و گلوله دقیقا به نقاط حساس و مرگ زای شکار اصابت نکند. فزونی توان کشتار نه نتها نتیجه ای ندارد ، بلکه در پاره ای از موارد ، اثر معکوس دارد. نوع دیگر گلوله ، نمونه نظامی است. گلوله نظامی دارای غلاف مسی سراسری و نوک یا سر آن تیز است ، اولین دلیل ساخت گلوله های نظامی ، با غلاف مسی سراسری ، تبعیت از مفاد کنواسیون ژنو است که استفاده نظامی از گلوله های سر سربی میان تهی را ممنوع می سازد. دلیل دیگر این است که از نظر کاربردهای نظامی که پوشش مسی کامل داشته باشد و نوک تیز داشته باشد مناسب تر است زیرا این گلوله برای نفوذ در بدنه خودروهای دشمن یا عبور از یک جان پناه نسبتا ضعیف مانند تنه درخت یا دیواری نازک و امثالهم از گلوله های سرسربی موثرتر است و بالاخره دلیل سوم اینکه برای از پای درآوردن یک انسان ، نیازی به گلوله ای با توان کشتار بالا نیست ، حیواناتی که از نظر جثه به مراتب از انسان کوچکترند ، تاب تحملشان در برابر ضربت گلوله به مراتب بیش از اشرف مخلوقات است. بدین ترتیب نتیجه می گیریم که فشنگ های نظامی را نباید در شکار بکار بریم. واقعیت این است که گلوله ای که می تواند موجب مرگ آنی یک انسان شود ، تنها می تواند یک حیوان را زخمی کند. برخی از شکارچیان ، طرفدار استفاده از گلوله های سنگین کند پرواز هستند. اینان بر این باورند که اینگونه گلوله ها ، پس از اصابت به هدف با سرعت نفوذ کمی که دارند زمان لازم را برای " باز شدن " در داخل بدن شکار دارند و به این ترتیب قبل از اینکه در بدن حیوان متوقف شوند آسیب لازم را به اعضا و جوارح داخلی وارد می سازند. در مقابل شکارچیانی که طرفدار استفاده از گلوله های سبک تند پرواز هستند ، احتمالا عنوان می کنند اینگونه گلوله ها به دلیل سرعت پرواز بهتر ، شوک قوی تری ایجاد می کنند و این شوک مهمترین عامل کشنده شکار است. در سالهای اخیر دسته دیگری به این دسته اضافه شده است. دسته سوم طرفدار استفاده از فشنگ های پر قدرت ، تند پرواز و در عین حال سنگینی هستند که در کالیبر های جدید ، به ویژه در کالیبرهای ماگنوم رایج است. صرف نظر از استدلال هر یک از این سه دسته باید بدانیم عامل موفقیت گلوله در از پا درآوردن شکار ، انرژی گلوله و نحوه تغییر شکل آن در بدن