آموزش نظامی

اين بخش،انواع فنون آموزش موثر را براي استفاده در حال آموزش جنگجويان بررسي مي كند.

۱ -  تمرينات نرمشي و كششي

سرباز بايد قبل از آموزش جنگجويان، براي فشار فيزيكي قريب الوقوع آماده باشد. يك دوره نرمش بتدريج دماي دروني بدن و ضربان قلب را افزايش مي دهد. تمرينات كششي، رباطها، زردپيها، ماهيچه ها و قلب را براي يك تمرين بدني با كاهش احتمال آسيب، آماده مي سازد.

الف – تمرينات نرمش: براي آغاز تمرينات نرمشي، مفصلهاي اصلي مانند گردن، شانه ها، باسن و زانوها را بچرخانيد. نرمش بايد حداقل شامل 7 تا 10 دقيقه تمرينات كششي، دويدن در جا يا دوي آهسته دور منطقه آموزش و حركات نرمشي باشد. تمرينات روي چمن و تمرينات چريكي، روش خوبي به عنوان نرمش براي آموزش جنگجو مي باشند. آنها بدن را از طريق حركت در كل محدوده ها آماده مي سازند، ســــربازان را تمـــاس با زمين عادت مي دهند. ستيزه جويي را ترغيب مي كنند.

ب – تمرينات كششي: هر يك از تمرينات كششي در FM 21-20 براي آموزش نبرد تن به تن توصيه مي شوند. 5 تمرين ديگر كه انعطاف پذيري را درمناطقي از بدن افزايش مي دهند كه به نفع حركات نبرد تن به تن مي باشند: عبارتند از:

۱/۱ كشش پيچيدن به پشت

الف- وضعيت : با پاهاي بازو بازوها درپهلو وكف دستها بسمت پائين، به پشت روي زمين دراز بكشيد.

ب- عمل: پاها را بالاي سر ببريد و تا آنجا كه ممكن است عقب بكشيد و سعي كنيد انگشتان پا را روي زمين پشت سر قرار دهيد. زانوها را به هم بسته و پاها وزانوها را با هم نگهداريد. 20 ثانيه صبر كنيد (شكل 11-2). بتدريج به وضعيت آغازين بازگرديد. 2 يا 3 بارتكرار كنيد.

۱/۲  پا باز به كمك دوست

الف - وضعيت: با پاهاني باز روي زمين روبروي دوست خود بنشينيد و تا آنجا كه ممكن است پاها را باز كنيد . پاها را داخل مچ پا قرار دهيد.

ب – عمل: دستها را با دوست خود قفل كنيد و كشيدن يكي را بطرف ديگري بطور متناوب انجام دهيد كه باعث مي شود دوستتان روي باسن بطرف جلو خم شود تا يك كشش احساس شود (شكل 12-2) ، اين وضعيت را بمدت 20 ثانيه حفظ كنيد و سپس حركت را عوض كنيد و اجازه دهيد كه او شما را بكشد. اين ترتيب را 2 يا 3 بار انجام دهيد.

۱/۳  كشش زردپي پشت زانو به كمك دوست

الف – وضعيت: در حاليكه پاي راست بطرف جلو باز است و انگشتان پا بسمت بالا مي باشد، روي زمين بنشينيد. پاي چپ را خم كنيد تا كف پا داخل ران راست را لمس كند. اجازه دهيد كه دوستتان با دستانش روي شانه هاي شما، پشت شما زانو بزند (شكل 13-2).

ب – عمل: بطور آهسته از باسن روي پاي راست بطرف جلو خم شويد و دستان خود را بسمت مچهاي پا برسانيد تا كشش احساس شود (شكل 13-2)، بمدت 10 تا 15 ثانيه در اين حالت باقي بمانيد. سپس دوستتان ، فشار را به سمت پائين اعمال مي كند و به شما اجازه مي دهد كه كشش خود را تنظيم كنيد. 10 تا 15 دقيقه صبر كنيد و تكرار نماييد. پس از 2 يا 3 توالي، پاها و وضعيتها را جا به جا كنيد.

۱/۴  كشش كشاله ران به كمك دوست(كشش پروانه اي)

الف – وضعيت: در حاليكه كف پاها بطرف يكديگر و نزديك به تنه مي باشند، روي زمين بنشينيد. مچ پا را با دستانتان نگه داريد. اجازه دهيد كه دوستتان در حاليكه دستانش روي زانوهاي شماست، زانو بزند.

ب – عمل: دوستتان دستانش را بالاي رانهاي شما در زانو ها قرار مي دهد. وزن دوست شما توسط شانه هايتان حمايت مي شود. در حاليكه وزن اندكي روي رانهاقرار مي گيرد. سپس دوست شما فشار را روي رانهايتان بسمت پائين افزايش مي دهد تا آنكه كشش احساس مي شود (شكل 14-2). 20
ثانيه صبر كنيد و سپس موقعيتها را جابه حا كنيد.

۱/۵  كشش پشت به كمك دوست

الف – وضعيت: پشت به پشت بهمراه دوستتان بايستيد و بازوها را در پهلوهاي خود به يكديگر قلاب كنيد.

ب – عمل: در كمر بسمت جلو خم شويد و دوست خود را روي پشت خود و باسن خود به بالا بكشيد. دوستتان اجازه مي دهد كه پشتش قوس يابد و به شما مي گويد چه وقت كشش كافي احساس مي شود (شكل 15-2). اين وضعيت را بمدت 20 ثانيه حفظ كنيد و سپس جاها را تغيير دهيد.

۲ -  طرز ايستادن

طرز ايستادن يك جنگجو (شكل 16-2) وضعيتي است كه او در آمادگي براي يك نبرد غيرمسلحانه مي پذيرد. اوممكن است از طرز ايستادن خود دفاع كند يا حمله اي 3را ‎آغاز نمايد.

الف- طرز ايستادن يك جنگجو نه تنها بدن او در وضعيت خوبي قرار مي دهد كه بتواند حمله يا دفاع كند بلكه حالت روحي و ستيزه جويي او را تحت تاثير قرار مي دهد.

ب- او دستان خود را بالا نگه مي دارد تا از سر و صورتش محافظت نمايد. مشتهايش گره كرده اما شل مي باشند. آرنجهايش نزديك به بدن مي باشند و وزنش بطور يكنواخت روي پاهايش تقسيم مي شود و يك پايه مستحكم را بوجود مي آورد. او روي پاهايش سبك مي باشد در حاليكه زانوهايش كمي خم شده اند تا حركت سريع را در هر جهت ممكن سازند.

۳ -  افتادنها

سرباز بايد ياد بگيرد چگونه بدون آسيب ديدن، هم طي آموزش و هم طي نبرد به زمين بيفتد. اگر تعادل خود را از دست بدهد يا طي يك نبرد پرتاب شود، استفاده او از فنون اصلي افتادن، او را قادر مي سازد كه از صدمه بگريزد يا به سرعت براي محافظت از خود بهبود يابد.

هشدار

براي كمك به جلوگيري از تصادفات طي افتادنها، بيرون دادن نفس هنگام برخورد با زمين مهم مي باشد.  اين به بدن كمك مي كند كه ضربه را جذب كند.

الف – افتادن به پهلو در حال نشسته: افتادن به پهلو در حال نشسته، يك تمرين آموزشي است كه حركات مقدماتي را براي اجراي يك افتادن به پهلو آموزش مي دهد. افتادن براي آنكه امن باشد، از حالت چمباتمه آموخته مي شود تا زمانيكه سربازان بتوانند بطور صحيح بيفتند. سرباز از حالت
چمباتمه (شكل 17-2، مرحله 1) يك پا را در عرض جلوي بدن باز مي كند و بازوي خود را در همان پهلو در عرض صورتش بالا مي برد (شكل 17-2، مرحله 2).

سپس بطرف پهلوي مورد نظر مي غلطد و اجازه مي دهد كه پاي امتداد يافته و پهلو، ضربه افتادن را جذب كند. او بتدريج بازوي خود را پائين مي آورد تا بدن خود را پايدار سازد. سپس دست ديگر خود را بالا مي آورد تا در مقابل ضربه هاي بعدي از خود محافظت كند (شكل 17-2، مرحله 3)

ب – افتادن به پهلو در حال ايستاده: سرباز، افتادن را از حالت ايستاده آغاز مي كند (شكل 18-2، مرحله 1). او وزن خود را روي پاي تكيه گاه پائين مي آورد و پاي ديگر را در عرض بدن باز مي كند (شكل 18-2، مرحله 2). سپس وزن بدن خود را با غلتيدن درامتداد پهلوي مورد نظر از مچ پاي باز شده به عضله پشت تقسيم مي كند. بازوي روي زمين براي پايدار كردن خود استفاده مي
شود. دست ديگر براي محافظت از بدن استفاده مي شود (شكل 18-2، مرحله 3).

ج – افتادن با جلو غلتيدن: سرباز، افتادن را از حالت ايستاده آغاز مي كند (شكل 19-2، مرحله 1).  يك بازو را براي رو باز گذاردن كل پهلوي خود بالا مي آورد، هر دو دست را روي زمين قرار مي دهد و هر دو زانو را خم مي كند.

او در عرض بدن و در امتداد دست، بازو و پشت به كفل مقابل به جلو مي غلتد (شكل 19-2، مرحله 2) و با يك حالت افتادن مناسب به پهلو خاتمه مي يابد (شكل 19-2، مرحله 3).

او پاي چپ خود را روي زمين بطور مسطح حفظ مي كند و زانو را كمي خم مي كند. زانوي راستش بسمت بالا مي باشد و بطرف داخل خم مي شود تا به محافظت از كشاله ران كمك كند. پاشنه پاي راست خود را و كف پا را بصورت مسطح روي زمين پشت پاي چپ نگاه مي دارد.

د – افتادن به پشت: سرباز، افتادن را از حالت ايستاده آغاز مي كند و سرخود را بسمت جلو نگاه مي دارد تا احتمال صدمات سر و گردن را كاهش دهد (شكل 20-2، مرحله1). سپس به پشت مي افتد و مركز ثقل خود را باخم كردن هر دو زانو پائين مي آورد. وقتيكه باسن او با زمين تماس حاصلكرد، به پشت مي غلتد تا تكانه افتادن را جذب كند (شكل 20-2، مرحله 2). او دستانش را گود شده نگاه مي دارد و دستها و بازوهاي خود را به پائين پرت مي كند تا به جذب ضربه برخورد كمك كند و بدن خود را پايدار سازد (شكل 20-2، مرحله 3). چانه خود را در سينه اش جا ميدهد. سپس پاهايش بتدريج بهمراه زانوهاي خميده پائين مي آيند و با زمين تماس حاصل مي كنند (شكل 20-2، مرحله 4). او دست خود را براي محافظت از صورتش در برابر لگدها يا ضربه ها بالا مي آورد. سرباز مي تواند از اين وضعيت به حريف خود لگد بزند.

۴ -  سينه خيز رفتن، قدم زدن و دويدن

آموزش مي تواند با استفاده از فنون سينه خيز رفتن، قدم زدن و دويدن انجام شود كه ممكن است در دو سطح استفاده شوند.

الف- سطح اول: مربيان از اين فنون طي هر جلسه اوليه آموزش استفاده ميكنند.

(1) مرحله سينه خيز: فنون جديد بايد معرفي، آموزش، نمايش و با شمارش اجرا شوند.

(2) مرحله قدم زدن: سربازان طي اين مرحله، فنون جديد را با شمارش اما با حركت روانتر و راهنمايي كمتر مربي، تمرين مي كنند.

(3) مرحله دويدن: سربازان، فنون را با سرعت نبرد بدون راهنمايي اجرا مي كنند.

ب – سطح دوم: مربيان از اين فنون هنگام گسترش برنامه هاي جنگجويان يكان استفاده مي كنند. مربي قبل از آموزش جنگجويان ، تواناييها و سطح تجربه سربازان تحت تعليم را در نظر مي گيرد. طي آموزش، سربازان داراي تجربه گذشته ورزشهاي رزمي مي توانند سرمايه بزرگي باشند ، آنها ممكن است به عنوان دستياران يا كمك مربيان استفاده شوند. روش خزيدن ، قدم زدن و دويدن براي آموزش يكان، يك سطح مهارت بالا را در سراسر يگان حفظ مي كند و خطر آسيبهاي آموزشي را به حداقل مي رساند.

(1) مرحله خزيدن: مربي طي مرحله خزيدن، جنگجويان را به يگان معرفي مي كند. در اينجا مهارتهاي مقدماتي كه استانداردها را براي پيشرفت به سطوح ديگر بوجود مي آورند، مهارت مي يابند. تاكيد بر فن صحيح هنگام اجراي ايستادن، افتادن و ضربه هاي دست و پا واقع مي شود. بررسي فنون جديد در اين روش تضمين مي كند كه حركات بطور صحيح پس از چند تكرار در ضمير ناخودآگاه سربازان برنامه ريزي مي شوند . آن همچنين انعطاف پذيري سربازان را گسترش مي دهد.

(2) مرحله قدم زدن: وقتيكه يك يكان، سطح مهارت كافي را در مهارتهاي مقدماتي گسترش داده باشد، مرحله قدم زدن را آغاز مي كند. مربيان، سربازان را با انداختنها، حملات تركيبي با سلاحهاي بدني، تمرينات واكنشي، جنگيدن با چاقو – سرنيزه، گلاويز شدن و آموزش سلاحهاي ترفندي آشنا مي سازند.

(3) مرحله دويدن: سربازان يگان در مرحله دويدن، در كشمكش كامل، جنگيدن با سلاحهاي پيشرفته و خلع نگهبان شركت مي كنند.

۵ -  نمايشها

يك نمايش كاملا هماهنگ و نمايش دهندگان كاملا حرفه اي براي يادگيري موفق توسط سربازان، مهم مي باشد. نمايشهاي تمرين نشده يا نمايش دهندگاني كه كاملا آموزش نديده اند مي توانند فورا قابل اعتماد بودن آموزش را از بين ببرند. دو روش مناسب براي نمايش فنون جنگجو به سربازان وجود دارد. اينها براساس اندازه گروهي مي باشد كه آموزش مي بينند.

الف- تشكل در اندازه گروهان يا بزرگتر: مربي يا نمايش دهنده ازروش گفتگو در حين كار استفاده مي كند. مربي اصلي با نمايش دهندگان در حين انجام فنون با شمارش گفتگو مي كند و سپس نمايش دهندگان با سرعت نبرد اجرا مي كنند. سربازان مي توانند چگونگي كاربرد حركت آموزش داده شده را نسبت به مربي يا نمايش دهنده ببينند. مربي اصلي براي كنترل سرعت نمايش و تاكيد بر نكات مهم آموزش، آزاد است. نمايش دهندگان بايد در بكارگيري درست فنون مهارت داشته باشند تا سربازان بتوانند مفاهيم مورد نظر را بميزان كافي درك كنند.

ب – تشكل درا ندازه دسته يا كوچكتر: يك روش خوب براي نشان دادن به تشكل كوچكتر براي مربي اصلي آنست كه فن آموزش داده شده براي يك كمك مربي بكار برد. مربي اصلي خودش در حين نمايش گفتگو مي كند. او بر حركت درست بدن و نكات مهم آموزش در حاليكه آنها را انجام مي دهد، تاكيد مي كند.

۶ -  اجرا با شمارش

مربيان از اجرا با شمارش بمنظور تجزيه فنون به مراحل گام به گام استفاده مي كنند تا سربازان بتوانند به روشني ببينند كه چگونه حركات از آغاز تا پايان گسترش مي يابند. اجرا با شمارش همچنين سربازان را براي ديدن مكانيك هر فن مهيا مي سازد. اين روش آموزش به مربي اجازه مي دهد كه ترتيب هر حركت را بطور مفصل شرح دهد. مثلا: در فرمان (مرحله 1، حركت)، حمله كننده، يك مشت دست راست را بصورت مدافع پرتاب مي كند. در همان زمان، مدافع به داخل مهاجم خارج از خط حمله گام بر مي دارد و به موقعيتي براي انداختن توسط كفل راست حركت مي كند. كمك مربيان مي توانند آزادانه در سراسر شكل گيري آموزشي حركت كنند و اصلاحات در جا را انجام دهند.

۷ -  اجرا با سرعت نبرد

وقتيكه مربي مطمئن مي شود كه سربازان در حال تعليم، در اجراي يك فن با شمارش مهارت يافته اند، آماده است كه اجرا با سرعت نبرد را به آنها اجازه دهد. اجراي حركات با سرعت نبرد، سربازان را قادر مي سازد ببينند كه يك فن چقدر موثر است. اين، اعتماد سرباز را به فنون بوجود مي آورد و به او اجازه مي دهد كه تصوير ذهني روشني از اصول را درآن سوي فن گسترش دهد و در توانايش براي اجراي فن طي يك حمله واقعي، به او اعتماد به نفس مي دهد. فرمان عبارت است از (انداختن توسط كفل راست باسرعت نبرد،حركت).سپس سربازان اين فنراازآغازتاپايان اجرا مي كنند.

۸ -  تمرينات

تمرينات براي حفظ مهارتهاي سربازان در اجراي فنون از طريق تكراراستفاده مي شوند. فنون يا مراحل فنون طي اين تمرينات تا آنجا كه ضروري باشد براي تضمين يادگيري برنامه ريزي شده توسط سربازان تكرار مي شوند. برنامه ريزي ضمير ناخودآگاه معمولا پس از 25 تكرار حركت رخ مي دهد. تمرينات فن به سربازان كمك مي كنند كه مهارتهاي خود را حاصل كنند و ابزار خوبي براي مرور فنوني مي باشند كه قبلا آموخته شده اند.

۹ -  بالشتكهاي اسفنجي

بالشتكهاي اسفنجي (شكل 21-2) براي پيشبرد آموزش كاملا توصيه مي شوند. اين بالشتكها، حملات با نيروي كامل را توسط سربازان ممكن مي سازند واز حريفان آموزشي آنها محافظت مي كنند. بالشتكها، سربازان را قادر مي سازند كه كارايي فنون حمله را احساس كنند . بالشتكها مي توانند بالشتكهاي عروسكي يا بالشتكهاي ضربه ورزشهاي رزمي باشند.

 الف – استفاده از بالشتكها بويژه براي تمرينات ضربه زانو، تمرينات لگد زدن و تمرينات ضربه چوب سه فوتي توصيه شود. بالشتك معمولا در خارج ران حريف آموزشي قرار مي گيرد و از عصب مشترك پرونئال محافظت مي كند. بالشتكها همچنين مي توانند در مقابل ساعدها جلوي سر وصورت براي ممكن ساختن تمرينهاي زانو – آرنج به اين منطقه نگاه داشته شوند.

ب – بالشتكهاي آموزشي مي توانند از طريق كانالهاي تداركات درخواست شوند يا در محل خريداري گردند.