تاثير شناخت درماني بر ميزان اضطراب حاصل از عمليات راپل

دانشجويان يک دانشگاه نظامي

مقدمه: عمليات راپل به دليل حساسيت و كاربردهاي رزمي نيازمند جرات، جسارت و اعتماد به نفس است و اضطراب از ميزان تمركز، توجه، تفكر، تسلط و تصميم گيري افراد مي ‌كاهد. از اين رو هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير روش شناخت درماني بر كاهش اضطراب حين عمليات راپل است.

روش: تحقيق به شيوه آزمايشي انجام شد. بدين منظور تعداد 39 نفر كه در پيش آزمون اضطراب بالا داشتند، انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه قرار گرفتند. گروه آزمايشي 6 جلسه تحت آموزش شناخت درماني قرار گرفتند. براي تعيين رگه اضطراب، از SCAT، براي تعيين حالت اضطراب، ازCSAI-2 ، استفاده شد.

نتايج: تفاوت ميانگين هاي مربوط به متغير پيش آزمون و پس آزمون در رگه اضطراب و حالت اضطراب معنادار است. اختلاف بين گروه آزمايشي و گواه در رگه اضطراب و حالت اضطراب معنادار است. همچنين نتايج سنجش اثرات درون گروهي نشان داد كه تفاوت ميانگين هاي مربوط به متغير پيش آزمون و پس آزمون در اضطراب حالتي شناختي و بدني و اعتماد به‌ نفس معنادار است. اختلاف بين گروه آزمايشي و گواه در اضطراب حالتي شناختي و بدني و اعتماد به نفس معنادار بود.

بحث: آموزش شناخت درماني تاثير مثبتي در كاهش رگه اضطراب، حالت اضطراب، اضطراب حالتي شناختي و اضطراب بدني و افزايش اعتماد به نفس حالتي حين عمليات راپل گروه آزمايشي داشته است.