بررسي وضعيت رضايت شغلي و تعهد سازماني کارکنان يک دانشگاه نظامي

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسي وضعيت رضايت شغلي و تعهد سازماني کارکنان دانشگاه، انجام شد.
روش: جامعه مورد مطالعه شامل تمامي کارکنان دانشگاه بودند، که با استفاده از پرسش نامه ها رضايت شغلي و تعهد سازماني ماير و الن، تعداد 267 نمونه، مورد آزمون قرار گرفتند.
نتايج: ميانگين رضايت شغلي کارکنان 3.22 از 5 به دست آمد که نشانگر رضايت متوسط به بالا مي باشد. همچنين تفاوت معناداري بين رضايت شغلي افراد با جنس، سن، تحصيلات، عضويت و سابقه کار، کارکنان وجود نداشت، اما تفاوت معناداري بين رضايت شغلي افراد با رشته شغلي، دانشگاه وجود داشت. همچنين ميانگين ابعاد تعهد سازماني کارکنان 5.24 از 7 بدست آمد که نشانگر رضايت متوسط به بالا مي باشد. همچنين تفاوت معناداري بين تعهد سازماني افراد با جنس، سن، عضويت، سابقه کار، کارکنان وجود نداشت اما تفاوت معناداري بين تعهد سازماني افراد با تحصيلات و رشته شغلي، آنان وجود داشت.
بحث: اختلاف معناداري بين رضايت شغلي و تعهد سازماني کارکنان دانشگاه، وجود دارد. با توجه به معنادار بودن رضايت شغلي وتعهد سازماني لازم است که مديران از رشته شغلي و تحصيلات مختلفي که از حيث تجربه تخصص و دانش فني براي کارکنان قابل قبول است استفاده کنند. همچنين با بهبود رضايت شغلي و تعهد سازماني، حس خلاقيت و نوآوري را در کارکنان برانگيخته و باعث افزايش بهره وري در سطح سازمان ها و جامعه شوند.